Autor: Jostein Gaarder
Data wydania: 1995
Ilość stron: 560
Kategoria: Filozofia

Ocena: 4/6












Szczerze mówiąc, gdy w końcu zdecydowałam się na wypożyczenie "Świata Zofii" wydawało mi się, że długo jej nie poczytam. Po opiniach i sam fakt, że dotyczy filozofii nie zapowiadało na to, żebym na dłużej wgłębiła się w treść, ale stało się inaczej.
   

"...najmądrzejszy jest ten, który wie, czego nie wie..."


Jak wiadomo z opisu motywem przewodnim jest filozofia, która przez ponad 500 stron towarzyszy nam bezustannie z nowymi osobami, datami i poglądami, które łatwo mogą pomieszać w głowie. Książkę musiałam wiele razy odkładać na półkę, żeby powstrzymać natłok myśli i nowych informacji, które i tak w większości zapomniałam.
         
Czternastoletnia Zofia, która jest główną bohaterką książki, nagle zaczyna dostawać tajemnicze listy. Ich treści jest bardziej zdumiewająca, bo ni stąd ni zowąd ktoś opisuje jej początki filozofii, licząc, że nieznana mu osoba, podzieli jego upodobania. Co się też stało. Zofię do końca zainteresowała treść listów i zaczęła ich z coraz mniejszą cierpliwością wyczekiwać. Jednak nie dawała jej spokoju jedna myśl: Kto do niej pisze? Dlaczego wybrał właśnie ją i skąd wiedział, że od razu nie wyrzuci listów, nawet ich nie czytając?


 "...pójść drogą tylko kawałek to nie to samo, co wybrać złą drogę..."

 
        
Życie Zofii zaczyna stawać się coraz to dziwniejsze. I tak naprawdę trudno jest mi cokolwiek o tej książce napisać. Nie mogę opisać wydarzeń, nie zdradzając jej treści, która naprawdę mnie zaskoczyła. Nie sądziłam, że cała ta przygoda z listami ma jakiś cel.
       
"Świat Zofii" nie jest książką dla wszystkich. Aby ją przeczytać do końca i zrozumieć trzeba być przede wszystkim wytrwałym, bo tylko dzięki temu nie rzucimy książki w kąt, chociaż później książka robi się naprawdę ciekawa.





JOSTEIN GAARDER (ur. 8 sierpnia 1952) – norweski pisarz, autor książek filozoficznych i literatury pięknej. Wzbudził międzynarodowe zainteresowanie w 1991 wydaniem Świata Zofii, młodzieżowej książki będącej wprowadzeniem do filozofii.
       
Jest autorem popularnych powieści dla młodzieży i dorosłych, prezentujących historię myśli filozoficznej i europejskie dziedzictwo kulturowe.
       
Gaarder urodził się w 'literackiej rodzinie'. Matka Josteina, Inger Margrethe Gaarder, pisała książki dla dzieci. Była również dyrektorem szkoły, tak jak i ojciec Josteina, Knut Gaarder. Ojciec Josteina wykładał kilka lat w liceum, po czym w 1981 został nauczycielem filozofii na uniwersytecie Fana Folkehøgskule.
      
Najsłynniejszą jego książką jest Świat Zofii. Wydrukowana w ponad 30 milionach egzemplarzy, rozeszła się po całym świecie, tłumaczona w 54 językach.



Autor: Nicholas Spraks
Data wydania: maj 2010
Ilość stron: 448
Gatunek: literatura współczesna
Ocena: 5/6

"Ostatnia piosenka" jest moją pierwszą książką tego autora i jak na razie najlepszą. Uwielbiam w Nicholasie to wyczucie i prostotę pisania, sprawiającą, że nie mogłam się oderwać od czytania.

Głównym bohaterem jest 17-letnia Ronnie, która wraz ze swoim bratem musi spędzić wakacje u ojca. Buntuje się. Nienawidzi mężczyzny, który zostawił ją, brata i matkę i z którym teraz musi z nim zamieszkać. Ucieka z domu i poznaje niezbyt dobre towarzystwo. Wrabiana w kradzieże i namawiana przez ojca do gry na pianinie, ma już dość wakacji, które już na samym początku uznała za beznadziejne.

Los chciał inaczej. Ronnie spotyka chłopaka i zakochuje się w nim z wzajemnością. Poznaje smak prawdziwej miłości i coś z tego uczucia sprawia, że zaczyna otwierać się na ojca. Dziewczyna przestaje go przekreślać i stara się zrozumieć, dlaczego ich zostawił. Dni zaczynają być wesołe i pełne poznawania siebie i innych na nowo.

Lubię postać Ronnie. Pomimo, że na początku była strasznie irytująca, to możemy zobaczyć, jak się zmienia. Pomimo buntów, była wrażliwa i dobra. Autor idealnie opisał jej postać, dając jej wiele wad, bez których tak naprawdę nie istnieje żaden człowiek. Oprócz głównej bohaterki zawładną mną jej ojciec. Był tak spokojny i tajemniczy, że bałam się, iż w końcu przestanie się starać o przebaczenie córki i już nigdy nie pobędzie z Ronnie, jak ojciec z córką.

Tak. Zakończenie. Było dla mnie ogromnym szokiem i sprawił, że kilka łez wylały się na kartki książki, co zdarza mi się naprawdę rzadko. Może sprawiło, to że w jakiś sposób poczułam się jak Ronnie, urzeczywistniając ją. W każdym razie "Ostatnia piosenka", to wspaniała książka i jestem pewna, że jeszcze nie raz po nią sięgnę.

   
 „Życie, uświadomił sobie, bardzo przypomina piosenkę. Na początku jest tajemnica, na końcu - potwierdzenie, ale to w środku kryją się wszystkie emocje, dla których cała sprawa staje się warta zachodu.”
   
    


Nicholas Charles Sparks (ur. 31 grudnia 1965 w Omaha) – amerykański pisarz, którego książki ukazują się w 33 językach.
      
Kolejne – List w butelce (1998) i Jesienna miłość (1999) – przez wiele miesięcy nie schodziły ze światowych list bestsellerów.
      
Pisarz, po którego twórczość chętnie sięgają realizatorzy filmowi. W znanej polskim widzom adaptacji Listu w butelce zagrali Kevin Costner i Robin Penn Wright.



  Autor: Cornelia Funke 
  Data wydania: 2005 
  Ilość stron: 512 
  Gatunek: literatura młodzieżowa| fantasy
Ocena: 4/6

ATRAMENTOWY ŚWIAT
ATRAMENTOWE SERCE| Atramentowa krew | Atramentowa śmierć
   
Rozczarowałam się. I to bardzo. Po tylu zachęcających opiniach liczyłam, że mnie wciągnie i będę czytać do upadłego, a tu... nic. Nie mówię, że książka jest zła. Podobała mi się, ale jak dla mnie nie zasługuje aż na tak wysokie oceny.




Autor: Lian Hearn
Data wydania: 2003
Ilość stron: 368
Gatunek: Literatura piękna|fantasy

Opowieści rodu Otori
|PO SŁOWICZEJ PODŁODZE || Na posłaniu z trawy || W blasku księżyca || Krzyk czapli || Sieć niebios|

      
Pierwsza część sagi "Opowieści rodu Otori" mile mnie zaskoczyła. Spodziewałam się raczej czegoś mniej wciągającego i spokojnego. Jednak autorka zauroczyła mnie swoim sposobem pisania, sprawiając, że czytelnik wchodzi między bohaterów, przeżywając wszystko z nimi.     



      Autor: Dorota Terakowska
      Data wydania: 2001
      Ilość stron: 322
      Gatunek: Literatura piękna


       Ocena: 5/6

Książka należy do tych, które na długo pozostają w głowie. Zmieniają czytelnika poglądy i zachowanie.

Adam i Ewa mieli idealny dom, idealne życie i wszystko było zaplanowane daleko w przyszłość. Oczekiwali też dziecko, które miało być istnym skarbem, ale urodziła im się dziewczynka z zespołem downa. To zburzyło dotychczas spokojne życie. Chcieli oddać dziecko do domu opieki, ale Ewa postanowiła je zostawić, nie mogąc oddać Myszki. Przecież to jej dziecko. Nie może tak po prostu je odrzucić. 




Autor: Halina Birenbaum
Data wydania: 2001
Ilość stron: 276
Gatunek:biografia|wojenne


"Nadzieja umiera ostatnia" zabiera nas w świat wojny i jego okrucieństw. Autorka i jednocześnie bohaterka książki nie daje odetchnąć od zbudowanych pod wpływem wciąż żywych wspomnień i emocji, zdań. Strony aż nadto prawdziwe i realne, sprawiają, że czujesz przepływające po plecach ciarki. 

Książka trzyma w napięciu. Trudno wyobrazić sobie, co jeszcze może spotkać bohaterkę. Czy czeka ją śmierć. Ktoś umrze? Czy będzie bita, albo okaże się świadkiem bólu bliskich? To świat niczym z horroru... koszmaru, z którego strach nie pozwala ci uciec.

Halina Birenbaum trafiła do obozu, ale odznaczała się ogromną odwagą. Potrafiła pójść z przybraną matką do krematorium, ratując ją od śmierci, chociaż i tak jej choroba zbliżała ją codziennie o krok od nieba. Musiała patrzeć jak jej brat jest torturowany, jak matka walczy jeszcze przed obozem z Niemcami, którzy nie znali litości, ani współczucia. Jak zwierzęta zabijali, by "przeżyć", by usunąć ze świata cały "brud". 

Przy bólu, cierpieniu, nienawiści, miłości i tęsknocie, gdy wszystko wydaje się być tak dalekie od rzeczywistości, a śmierć czeka, aż postawisz ten jeden zachwiany krok, Halina Birenbaum wciąż miała nadzieję, że przeżyje. I chociaż wiele razy upadała, nie wierząc, że doczeka kolejnego dnia, walczyła o przyszłość. 
Halina często też zaprzyjaźniała się, ale i oni zostawali jej zabrani. Mała dziewczynka, zaledwie jedenastoletnia musiała stać się kobietą. Nauczona przez matkę zaciętości i oddania rodzinie, walczyła z losem, który pozwolił jej zasmakować miłości, a w końcu wolności. Wolności, która już na zawsze miała pozostać ze wspomnieniami i bólem.

Czytając tę przepełnioną okropnymi działaniami wojennymi książkę, często musiałam odkładać ją na półkę. Potrzebowałam przerwy, pomiędzy kolejnymi kartkami, żeby uwierzyć... odepchnąć od siebie ogarniający ból i nienawiść. Trudno uwierzyć, że ktokolwiek, nazywając siebie "człowiekiem" mógł zrobić coś takiego innemu. Zabijać miliony osób, pod pretekstem: "Przecież oni są gorsi! To Żydzi! To śmiecie, które trzeba usunąć!"

Książkę POLECAM! Chociaż ciężko mi było później żyć w rzeczywistości, żeby na każdym kroku nie wspomnieć jakiejś historii bohaterki, to na pewno sama do niej wrócę, od nowa płacząc nad kartkami, zakreślonymi bólem. 

Ocena: ● ● ● ● ● ●


HALINA BIRENBAUM (ur. 15 września 1929 w Warszawie) – polsko-izraelska pisarka, tłumaczka, poetka, ocalona z Holocaustu.

W czasie II wojny światowej przebywała początkowo w getcie warszawskim, a następnie w niemieckich obozach koncentracyjnch na Majdanku, Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe, gdzie doczekała wyzwolenia w 1945. W 1947 wyemigrowała do Izraela, gdzie założyła rodzinę i mieszka do dnia dzisiejszego. W czasie licznych spotkań z młodzieżą polską, izraelską i niemiecką opowiada o swoich obozowych przeżyciach.

W 2001 Polska Rada Chrześcijan i Żydów przyznała Halinie Birenbaum tytuł Człowiek Pojednania 2001. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.