"Tam gdzie spadają Anioły"

         

"Wiedza jest wtedy, gdy o czymś nie tylko wiesz, lecz możesz to zobaczyć, opisać, zdefiniować, a nawet dotknąć. A wiara, gdy nie widzisz, nie zobaczysz, nie dotkniesz, a mimo to jesteś pewien, że jest."

To już drugie spotkanie z Dorotą Terakowską i po pierwszym zachwycie, teraz się zawiodłam. Nie mogłam przebrnąć przez tą treść i wyobrazić sobie takiego Anioła Stróża i małej dziewczynki, która wraz z rodzicami i babcią próbują go znaleźć. Może to dlatego, że jakoś nie przekonują mnie opowieści o aniołach.
    
Pięcioletnia dziewczynka o imieniu Ewa miała szansę zobaczyć walkę Aniołów i Czarnych. Zafascynowana widowiskiem starała się zainteresować swoich rodzic, którzy jednak zamknięci w swoim świecie rzeźb i komputera, nie zwrócili uwagi, gdy ich córka nagle zniknęła. Poinformowała ich dopiero babcia, która nie mogła się pogodzić z lekceważeniem rodziców na potrzeby dziecka i od jakiegoś czasu przychodziła do ich domu, by zaopiekować się małą Ewą. Znajdują ją nieprzytomną niedaleko lasu. Od tego czasu dziewczynka co chwilę ląduje w szpitalu, a niedaleko w ruderze zamieszkuje Bezdomny, który przez kolejne 8lat towarzyszy bohaterom, zaprzyjaźniając się z Ewą.

Historia ma niewątpliwie piękny przekaz, który trzeba zrozumieć i zastanowić się, czy my też wierzymy w Anioła Stróża? Jako mała dziewczynka wierzyłam, mam nawet do dziś obrazek, który został opisany w książce (a przynajmniej wydaje się być tym samym ;)), a dziś? Sama nie wiem. Nie zastanawiałam się nad tym, ale po książce coś się we mnie zmieniło i postanowiłam przemyśleć jego treść.    

Książka mnie nie zainteresowała, a przynajmniej nie na tyle, żebym przeczytała ją na jednym tchu. Zrozumiałam, co chciała przekazać nam autorka i jakieś fragmenty zapamiętam na długo, ale większość bardziej przeleciałam wzrokiem, niż znalazłam się tam: po drugiej stronie książki.

DOROTA TERAKOWSKA. Dziennikarka, autorka powieści współczesnych i powieści dla młodzieży. Urodziła się w 1938 roku w Krakowie, tam też zmarła 4 stycznia 2004 roku. We wczesnej młodości związana z Piwnicą Pod Baranami, następnie zaś przez wiele lat z „Gazetą Krakowską” oraz „Przekrojem”. Trzykrotnie otrzymała Nagrodę Literacką Roku przyznawaną przez polską sekcję Światowej Rady Książki dla Młodzieży, w 2002 roku nominowana została do Nagrody Prezydenta Rzeczpospolitej za twórczość i działalność artystyczną dla dzieci i młodzieży.